قداست قضایاى سید الشهداء (علیه السلام) در نزد مرحوم میرزا (قدس سره)

فقیه مقدّس، میرزاى تبریزى قدس سره در حفظ شعائر سالار شهیدان، امام حسین (علیه السلام) سخت تلاش مى کردند و همواره مقابل شبهات ایستادگى کرده و با افراد شبهه افکن با صراحت و شجاعت مقابله مى نمودند. بعداز سقوط حکومت عراق و کشتار مردم مظلوم شیعه توسط »وهابیون« در داخل عراق، همواره از مرحوم میرزا قدس سره در خصوص سفر به کربلا و بعضى عزادارى ها سؤال مى شد) آنان که این سؤال ها را مطرح مى کردند، انتظار داشتند مرحوم میرزا قدس سره سفر به کربلا با آن وضعیت موجود، و انجام بعضى مراسم را تحریم کنند) . امّا مرحوم میرزا قدس سره با کمال اخلاص وفروتنى در جواب سؤال کنندگان مى فرمود: »من در دستگاه سیدالشهداء) امام حسین علیه السلام (دخالت نمى کنم، دخالت در این امور جرأت مى خواهد که من آن جرأت را ندارم. هر گفتارى، فردا در نزد پروردگار جواب مى خواهد و من توان جوابگویى را ندارم. من خود عاشق حسینم و حاضرم همه ى هستى خود را در راه آن حضرت فدا کنم و معتقدم هر کارى که بکنند، باز هم مردم در جهت زیارت و ارادت به سالار شهیدان کوتاهى نخواهند کرد؛ بلکه شوق و علاقه ى آنان هر روز از روز دیگر بیشتر و بیشتر خواهد شد. هرکس در این مسایل خودش تکلیف خود را تشخیص مى دهد، چه اشکال دارد انسان در راه زیارت سیدالشهداء) امام حسین علیه السلام (جان خود را فدا کند! مگر ما از خاندان اهل بیت (علیهم السلام) برتریم؟! آنان در راه خدا از همه ى هستى خود گذشتند. خداوند این جوانان مخلص را حفظ کند که این گونه با اخلاص، ارادت خود را به اهل بیت (علیهم السلام) نشان مى دهند. من براى همه ى آن عزیزانى که در راه احیاى شعائر حسینى تلاش مى کنند، دعا مى کنم.«

کسى در قضایاى امام حسین (علیه السلام) مؤاخذه نمى شود

نظر مرحوم میرزا (قدس سره) در مورد سفر به کربلا در موقع خطر

یکى از تجّار اخیار مى گوید: قرار بود حدود چهل نفر از زائرین عتبات مقدّسه را راهى کشور عراق کنم و همزمان با مهیّا شدن، درگیرى در عراق شدید شد به طورى که ترسیدم براى زائرین اتفاقى رخ دهد. خدمت فقیه مقدّس راحل، آیت اللَّه العظمى میرزا جواد تبریزى (قدس سره) رسیدم و از ایشان سؤال کردم که با تعدادى زائر عاشق مى خواهیم به عراق مشرّف شویم ولکن خوف داریم، چه کنیم؟ مرحوم میرزا (قدس سره) گفتند: اگر واقعاً خوف دارید سفر را به تأخیر بیندازید. با توجّه به اینکه همه ى زائرین مهیّا بودند، سخت بود آن سفر را به تأخیر بیندازم. از این رو به مرحوم میرزا (قدس سره) گفتم: آقا! اگر آن ها را به زیارت بردم و خداى ناکرده براى آنان اتفاقى افتاد، فرداى قیامت مؤاخذه خواهم شد؟ ناگهان دیدم مرحوم میرزا (قدس سره) آهى از درون، که نشان از عشق سرشار ایشان به زیارت کربلا بود، کشیده و گفتند: کسى به خاطر امام حسین (علیه السلام) مؤاخذه نمى شود!
این کلام در دل من جاى گرفت و قوّت قلبى براى سفر شد. مرحوم میرزا (قدس سره) آن قدر با اخلاص و قاطعیّت این کلام را بیان کرد که هرگاه یاد آن لحظه مى افتم، بى اختیار اشک چشمانم را فرا مى گیرد. این کلام چنان قوّتى در وجودم ایجاد کرد که على رغم آن درگیرى ها به زیارت عتبات مقدّسه مشرّف شدیم و دائم در ذهنم مرور مى کردم که کسى به خاطر قدم برداشتن در راه امام حسین (علیه السلام) فرداى قیامت مؤاخذه نمى شود. روحش شاد باد که در هر کلامش دنیایى از معنا نهفته بود.

منبع:fa.tabrizi.org

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: